"اين منم ، ساده و پر لبخند كودكى ، با دوستانى شبيه خاك و نخل و صداقت. شاد از شادى هم ، دوربين عكاسى براى ما حكم ماهواره داشت كه از منظر او در جهان ديده ميشويم . نه لبى غنچه بود و نه نقش نگارى بر جانمان . همين قدر ساده كه ميبينيد ... يك قلب ثروتمند زير تك پيراهن فقيرانه بود . بچه بوديم با روياهاى بزرگ"

"گيتار منصفى اركستر بزرگ شاديهايمان بود و «قلم جفتى» خالو قنبر دلنشين ترين سولوى صحنه وجودمان و ساز «عليكو بريم» كه رقص روياهامان . بله من يك بندر عباسى با اصالت مينابى . از محله شير اول و تمام باورم امروز بخششى است كه از دريا اموخته ام .. من جنوبيم و هنوز هم رقص و شادى و موسيقى زبان من و خدايست كه گرم بود و عاشق ... بله اين منم ، هـمين هـيچ"